Posle završetka Prvog svetskog rata, u kome je Srbija izgubila ogroman broj stanovništva, mnoga deca su ostala bez roditeljskog staranja. To je bio povod da se u Negotinu 1. februara 1919. godine osnuje dom za ratnu siročad. Prvi upravnik bio je Sava Dragićević, a štićenici doma bila su deca iz Srbije i šire. Prvi smeštajni objekat u kome su deca boravila bio je skroman, a samo pet godina kasnije, 1924. sagrađena je velelepna zgrada, okružena velikim uređenim parkom.
Posle Drugog svetskog rata, dom je dobio ime po narodnom heroju i svom nekadašnjem štićeniku Stanku Paunoviću, iz sela Brestovac kod Negotina, koji je poginuo 1942. godine u borbama na Fruškoj gori. Ova socijalna ustanova je 1955. godine prerasla u dom srednjoškolske omladine u kome je, pored dece bez roditeljskog staranja, jedan deo internatskog tipa, za učenike negotinskih srednjih škola.
Ova ustanova koja je bila „kutak mnoge dece ostale bez krova”, kako je u pesmi i kompoziciji posvećenoj domu napisao dugogodišnji direktor Vukašin Popović, na put je izvela na hiljade dece. Među njima su profesori, pravnici, ekonomisti, inženjeri, lekari, učitelji i ostala zanimanja.
Jovan Popović,
Beograd
Izvor: Politika
